Yaşam Büfesinde “01ENKİNİ01... “…Bir süredir evde keyifler kaçmıştı. İçgüveysi damat beraberliğin, kayınpederin baskılarına dayanamamış karısını alıp kendi kasabasına göç etmişti. Anne üzgün, baba kızgın, oğlan çocuğu şaşkındı. Ertesi gün kasabanın pazarıydı ve köfteler, şişler hazırlanmalıydı. Ana oğul kapıyı kapatmışlar odada ağlaşıyorlardı; dudaklarında bir şarkının mırıltılarıyla “Mendilimin yeşili, ben kaybettim eşimi...” Kızgın baba, köfte ve şiş hazırlıkları için “ver o bıçağı” diye bağırdı...

Yaşam Büfesinde “Keşkeler”... “…Herkes cennete gitmek ister ama hiç kimse ölmek istemez;… Yaşadıklarınız yaşayacaklarınızdan çoksa öğrenirsiniz;…Keşke babam memur olsaydı (MC; ~50 / 60 lar) ; …Keşke babam bakkal olsaydı (Ecem; ~90 lar)…” GAT Dünyasında İdol ve Bedel Merhaba Çeşme’de sabah kahvesi (MNÜC) çoklukla bir konu üzerinde karşı görüşleri çatıştırmakla renkleniyor. Konuşmayı sevenler için, konuşmadan fayda umanlar için, konuşkanlar için güzel bir özellik. Susmak ise “biriktirmek” açısından...

Yaşam Büfesinde “Neden mi ?̶... “…Sünnetçi vitrinine neden çalar saat koymuştu ? Öğretmen küçük Ali’ye 6 dan 1 çıkınca 5 kaldığını neden öğretemedi ? Aç adam fırının vitrinindeki ekmeklere bakıp bakıp fırıncıya ekmekler seninse neden yemiyorsun diye neden sordu ? Parkta banka uzanmış yaşlı adam pantolonun fermuarını açıp neden üstüne gazete koymuştu ? İnsanlar ve şirketler birbirlerine benziyorsa neden sorusunun yanıtını neden pek azı biliyor ? Uykusuz geceleri yaşamalarına rağmen yeni bir atılım arifesinde kişiler ve kurumlar neden RAW...

Yaşam Büfesinde “İz Bırakanlar... “….En büyük ideali judo sporunda dünya şampiyonu olmaktı. Okuldan çıktıktan sonra judo okuluna devam etmek için her gün yirmi kilometrelik yolu trenle gitmeyi göze aldı. Bir gün geç kalmıştı. Trene yetişmek için acele etti ve kaygan zeminde kayarak trenin altına yuvarlandı. Kaza sonrası sol kolunu kaybetti. Umutları yıkılmıştı ki hocası pes etmedi. İyileştikten sonra kursa devam etmesini istedi. Bir tek hareket üzerine yoğunlaştı. Rakibini sağ eliyle yakalayıp sağ ayağı ile yere seriyordu. Bir yıl sadece bu harekete çalıştı...

Yaşam Büfesinde “Testify”... “…Temel, havuzdan atıldığını Dursun’a şikayet ediyormuş. “Havuza işedim diye beni havuzdan attılar; ama herkes işiyor” demiş. Dursun “Herkes işiyor ama herkes senin gibi tramplenden işemiyor” demiş…; Bektaşinin önüne iki desti şarap koymuşlar ve “Erenler tat bakalım hangisi daha iyi ?” demişler. Bektaşi ilk destiden bir yudum almış ve öteki destiyi gösterip “O daha iyi” demiş. Şaşırmışlar ve ” Erenler, o destiyi tatmadın ki…” demişler. Bektaşi “Bundan...

Yaşam Büfesinde “Matruşkanın C... “…”Seni hatırlıyorum” diyordu Almanyalı Helga ve mahzun görünüşlü, yanık tenli, Anadolu çocuğu ve Alamancı Kadir “Ben seni hiç unutmadım ki…” İçine korsan Putin oluyor ve Matruşkanın Cücükleri Merhaba “Hatırlamak” ve/veya “Unutmamak”… İşte bütün mesele…Hele bir de hatırlamak istemediğini gözünün içine sokarak hatırlatanlar ve üstüne üstlük unuturmayanlar…Gündemin ve güncelin kaygı yaratan ve hatta takıntıya dönüşen olaylarından gına...

Yaşam Büfesinde “+ZM68+”... “…Unutma, dünyanın problemi sensin. Problem sensin ve sen çözülmedikçe yaptığın her şey olayları daha da karmaşıklaştıracaktır. Önce kendi evini düzene sok, orada bir kozmos yarat; o bir kaostur. Antik bir Hint masalı vardır, çok eski ama çok büyük bir öneme sahip bir öyküdür: Çok büyük ama aptal bir kral sert zeminin ayağını acıttığını söyleyip tüm krallığın sığır derisiyle kaplanmasını emretmiş. Ancak sarayın maskarası bu fikre kahkahalarla gülmüş; o bilge bir adammış. Demiş ki: “Kralın fikri en basitinden...

Yaşam Büfesinde “Kapılar”... “…Bölgede satış yöneticisiydi; “kornişon yetiştiricem kapısından” çıktı ve kapıdan yumuşak ayrılmak istedi. Yalancının mumu yatsıya kalmadan söndü; rakibin üst yönetiminde yer aldı. Değer miydi; üç kuruşluk kıdemi almak için yalan söylemeye… Üç yıl sonra birleşme ve yeni seçimler yapılırken kapı tamamen yüzüne kapandı (SEK)… Merkezde üst yönetimdeydi, lojistikten sorumluydu. Yabancı görevdaşı ile çatışıp “ölüyü diriltme kapısı”ndan çıktı. Öyle bir veda mesajı yazdı ki imrenerek yıllarca...

Yaşam Büfesinde “Boşluk Bedeli&... “…Doğa boşluğu sevmez; mutlaka doldurur…İmam ve cemaat; Karga ve burnumuz; Kılavuz gerektirmeyen görünen köye rağmen yarattıkları bataklıkta çırpınanlar, battıkça batıyorlar… Ata sözlerini bile sevmiyorlar; yakışıksızlığı net ise de en azından yargının kararını bekleme sürecinde esnek olmayanlar; bekleme sürecinde karardan daha fazla cezayı reva görüyorlar; “boş yok, boşa para yok” tan içi boş baklavaya; içsiz köfte ve peynirsiz tost ve daha nice “Boş Yağmurluk”lar… Nereye kadar ?…Bunlar daha...

Yaşam Büfesinde “Çığlık̶... “…Yolcular uçağın yanında otobüsten inmişler. Bavullarını gösteriyorlar. Bir bakmışlar uçak şirketinin minibüsleri yanlarında durmuş. İçinden kaptan pilotla, yardımcı pilot inmişler. Yolcular fena halde şaşırmışlar… Nasıl şaşırmasınlar ? Kaptan pilotun elinde bir beyaz baston. Kolunda üç noktalı bant. Yardımcı pilotun elinde bir köpek tasması. Tasmanın ucunda bir köpek (Kimlere benziyorlar). Sağa sola çarparak öylece ilerliyorlar uçağa. Günlerden 1 Nisan değil ama “Şaka herhalde” demiş yolcular,...